اگر نوزادان يک ويژگي جهاني داشته باشند ، اين امر مي بايست نازک شدن آنها باشد. در اولين ماههاي زندگي آنها ، تعامل نوزادان با ما اساساً به رشته هاي ba ، ga و دا داغ مي شود ، که توسط گرگ گاه و بيگاه يا تمشک مرطوب سوراخ مي شود.
اما آيا اين رشته به ظاهر تصادفي به نظر مي رسد هدف ديگري داشته باشد - به غير از سرگرمي والدين محجور و سوختن کليپ هاي رسانه اي اجتماعي شايان ستايش؟ يک تحقيق در حال رشد در طي چند دهه گذشته نشان داده است که اگرچه کودک بي معني و منطقي به نظر مي رسد ، کودک در واقع زمينه را براي پيشرفت زبان در زندگي بعدي فراهم مي کند.
در ميان منظره متنوع کوئوس ، دست و پا و ساير صداهاي تصادفي که نوزادان از آنها ساطع مي شود ، نوازش به عنوان يک گروه متمايز از صدا شناخته مي شود که در حدود 6 تا 8 ماه زندگي کودک را لگد مي زند. کاترين لينگ ، محقق زبانشناسي در دانشگاه کارديف در انگلستان ، که بر توسعه زودرس زبان در نوزادان متمرکز است ، مي گويد: اين مي تواند به عنوان "توليد هجاهاي تکراري و گفتاري مانند" تعريف شود. وي گفت: "Babble آغاز يادگيري صداهايي است که مي توانند در گفتار استفاده شوند." [چرا بچه ها در رحم لگد مي زنند؟]
بابلي همچنين به اندازه کافي قابل توجه است که به گفته ماريلن وهمن ، استاد زبان و علوم زباني در دانشگاه يورک انگلستان ، که چندين کتاب در زمينه توسعه زبان نوشته است ، هرکسي که به آوازهاي کودک توجه کند ، توجه خواهد کرد. "اين يک تغيير کاملاً واضح است که بزرگسالان مي توانند آن را تشخيص دهند. لازم نيست شما آن را زبان شناس بدانيد."
با اين وجود ، قادر به تشخيص مراحل مختلفي که از طريق آنها اتفاق مي افتد ، ممکن است نياز به گوش دقيق تري داشته باشد. با شروع اين کار ، نوزادان طيف هاي مختلفي از همخواني هاي مختلف را توليد مي کنند که عادت به تکرار بسيار ريتميک دارند. بزودي پس از آن ، آنها به طور معمول موجودي اکتشافي خود را فقط به يک يا دو صامت محدود مي کنند که شروع به تکرار بيشتر مي کنند - مانند "babababa!" يا "dadadada!" لينگ به Live Science گفت. ويمن گفت: "به نظر مي رسد داشتن يک زن و شوهر از همخوان هاي مختلفي که مي توانيد آنها را به خواست خود توليد کنيد ، شرط لازم براي شروع به کار کلمات است." "اين يک نوع پيش بيني کننده براي اين است که بتوانيد فرم هاي کلمه را تحت کنترل خود در آوريد ، بنابراين مي توانيد کلماتي را بسازيد که مردم آنها را تشخيص دهند."
به نظر مي رسد در اين مرحله ، نوزادان اين رشته هاي درسي طولاني را به عنوان نوعي رفتار حرکتي بازتابي ، بدون شناختن ارزش عملي آن ، انجام مي دهند. اما به زودي ، اين رشته ها به عبارات کوتاه تر و کوتاه تر تبديل مي شوند که شروع به شبيه کلمات مي کنند. اين چيزي است که Vihman در طول تحقيقات خود به طور عميق به کشف پرداخت. تصور مي شود که اين تغيير با توجه به آگاهي روز افزون کودک از کلماتي که بزرگسالان پيرامون خود صحبت مي کنند - و تمايل آنها به تقليد از آنها ناشي مي شود. ويمن به Live Science گفت: "بزرگسالان مانند خدايان در جهان خود ، افرادي هستند که راحتي ، گرما و تحريک اجتماعي را فراهم مي کنند. بنابراين انگيزه بزرگ کودک اين است که مانند بزرگسالان باشد."
به طرز جالب توجه ، تحقيقات نشان مي دهد که نوزادان ناشنوا نيز مانند شنوايي شروع به نوازش مي کنند. فقط کمي تاخير اما اين مرحله در مرحله اي متوقف مي شود که باب آنها شروع به صدا و سيماي کلمات بيشتري مي کند ، زيرا نوزادان ناشنوا نمي توانند سخنان بزرگسالاني را که معمولاً مي خواستند از آنها تقليد کنند ، بشنوند. وهمن توضيح داد: در شنيدن نوزادان ، پس از چند ماه تمرين اين هجاهاي کوتاه تر ، آنها "فرم هاي کلمه اي شبيه به مادري را که قادر به توليد آنها هستند انتخاب کرده اند." اين تبديل به يک پل اساسي مي شود که آنها را براي شروع به تکرار کلماتي که اغلب مي شنوند ، تبديل مي کند - کلماتي که ممکن است درک کنند ارتباطي با چيزي دارند يا تأثير آن بر شنوندگانشان است. (فکر کنيد: "اوه اوه" و "خداحافظ.") [چرا نوزادان به سختي چشمک مي زنند؟]
در اين مرحله - معمولاً بين علامت 10 تا 15 ماهه - نوزادان كلمه هاي مهبل و كلمات كاملاً شكل گرفته را مي خورند. Vihman گفت ، تا زماني که يک کارنامه از 20 تا 30 کلمه اي داشته باشند که مرتباً در حال صحبت کردن هستند ، کاري که مي کنند انجام مي دهند ، احتمالاً کمتر به عنوان مادربزرگ و بيشتر به عنوان گفتار تعريف شده است.
و اگر در مورد تأثير عميق باب بر شکل دادن به زبان شک و ترديد داريد ، چندين مطالعه جالب وجود دارد که اهميت آن را نشان داده است. به عنوان مثال ، نوزادان نارس كه تراكئوستومي در ريه هاي آنها وارد شده است تا به آنها در تنفس كمك كنند ، قادر به ايجاد صداهاي بابا مانند نوزادان سالم نيستند. اما تحقيقات نشان داده اند که وقتي اين تراشه ها برداشته مي شوند ، نوزادان شروع به سير زدن مي کنند - حتي اگر چند ماه بعد از آغاز آن بايد ابتدا آغاز شود. لينگ گفت: "آنها قبل از شروع كلمات هنوز دوره اي را پشت سر مي گذارند. آنها مرتب سازي مي كنند." لينگ گفت: "اهميت مادربزرگ در ايجاد زمينه براي گفتار مهم است.
به همين ترتيب ، نوزادان کم شنوا که براي کمک به شنيدن مجدد آنها پيوند حون دريافت مي کنند ، به زودي شروع به سير زدن مي کنند ، گويي که آنها سعي مي کنند همه آنچه را که از دست داده اند گير بياورند. لينگ گفت: "اساساً ، اگر به اين موضوع فکر کنيد ، مانند تکرار کردن بخش هاي مختلف کلماتي است که مي خواهيد براي توليد ادامه دهيد. اين حس وجود دارد که خود را براي توليد کلمه آماده کنيد."
بنابراين اصلي ترين گريز از اين همه چيست؟ از آنجا که مادربزرگ يک پله به زبان است ، بايد از طريق ارتباط فراوان با نوزادان تشويق شود. و در حالي که ممکن است برخي فکر کنند که تلاوت شکسپير براي فرزندانشان بهترين است ، شما فقط با کمي صحبت در مورد کودک مي خواهيد. "اغلب والدين نگران هستند ، آيا استفاده از صحبت هاي کودک بد است؟ تا زماني که شما با رشد کودک خود قدم نمي گذاريد ، هيچ ضرري وجود ندارد ، و هرچه آنها بيشتر درک مي کنند ، شما به روشي کمي پيچيده تر صحبت مي کنيد ، "ويهمن گفت.
به همان اندازه ، براي والدين شاغل که ممکن است احساس نگراني در مورد چگونگي فشار برنامه ها و فرسودگي در کيفيت زمان خود - و به تبع آن ، گپ و گفتگوي آنها - با نوزادان خود داشته باشند ، لينگ چشم انداز جالبي براي به اشتراک گذاشتن دارد. تحقيقات نوظهور نشان مي دهد تا زماني که کسي با آنها صحبت کند - خواه يک مراقب ديگر ، يک مادر بزرگ و مادربزرگ يا خواهر و برادر - از نوزادان سود خواهند برد. لينگ گفت: "نوزادان مي توانند از نظر آنچه تأثير مي گذارند کاملاً انعطاف پذير باشند." "تعامل يک به يک با والدين مهم است ، اما تعامل با طيف گسترده اي از بلندگوها مي تواند انواع ديگر يادگيري را پشتيباني کند."
چرا نوزادان در هواپيماها گريه مي کنند؟
درباره این سایت